هرگزبراي عاشق شدن به دنبال باران و بابونه نباشي گاهي در انتهاي خارهاي يك كاكتوس به غنچه اي مي رسي كه ماه را بر لبانت مي نشاند

عشق

رازي است مقدس . براي کساني که عاشقند ، عشق براي هميشه بي کلام ميماند ؛

اما براي کساني که عشق نمي ورزند ، عشق شوخي بي رحمانه اي بيش نيست

براي هزارمين بار پرسيد:تاحالا شده من دلت را بشكنم؟

منم براي هزارمين بار به دروغ گفتم نه هيچ وقت!!!

تا مبادا دلش بشكنه.

دوستاي خوب مثل ستاره ميمونن حتي اگه نبينيدشون خيالت راحته كه سرجاشون هستند و مي درخشند

ویرانه

نه آنست که جمشید بنا کرد ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت ویرانه دل

ماست که با هرنگه تو صدبار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت.....

ای کاش کودک بودم ، تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه تو، همه چیز را فراموش می کردم.

در شيريني بوسه غرق بوديم كه ناگهان شوري اشك رابر لبانم احساس كردم و فهميدم كه اين بوسه ي جدايس

گر

نيايي تا قيامت انتظارت مي کشم. منت عشق از نگاه پر شرابت مي کشم. ناز

چندين ساله ي چشم خمارت مي کشم. تا نفس باقيست اينجا انتظارت مي کشم....

هيچگاه نگذار در کوهپايه هاي عشق ، کسي دستت را بگيرد که احساس ميکني در ارتفاعات آنرا رها خواهد کرد

میخوام

به سردی شبهام بخندم... میخوام به پوچی فردام بخندم... وقتی میبینمت با

دیگرونی... تو اوج گریه هام میخوام بخندم... میخوام داد بزنم تنهای

تنهام... میخوام وقتی میگم تنهام بخندم

وقتي گفتي تا آخر دنيا باهاتم اون موقع بود که فهميدم چرا دنيا 2 روزه

امشب دیگر سکوت را بشکن٬ يگانه ام! ببین این منم٬ این منم که به کلبه عشقمان بازگشته ام! جای تو خالی است

پلکهایم

توان دزدیدن نگاهت را ندارد چشمهایم شرمسار از حضورت خیره به پاهایم که در

لرزش دیدارت منتظر سقوط هستند و من ترکیبی از این اجزا دل به سلامت دادم

سلام!

نميگوييم هرگز نبايد در نگاه اول عاشق شد اما اعتقاد دارم بايد براي بار دوم هم نگاه کرد (ويکتور هوگو)

وفادار تو بودم تا نفس بود دريغا همنشينت خار و خس بود دلم را بازگردان همين جان سوختن بس بود بس بود

اگر

از پايان گرفتن غم هايت نا اميد شده اي ، به خاطر بياور زيباترين صبحي که

تا به حال تجربه کرده اي مديون صبرت در برابر سياهترين شبي هستي که هيچ

دليلي براي تمام شدن نمي ديد ...

بسته ام در خم ابروي

تو اميد دراز/ان مبادا که کند دست طلب کوتاهم/بامن راه نشين خيزو سوي ميکده

آي/تادر آن حلقه ببيني که چه صاحب جاهم

چاه هم با من و

تو بيگانه است ني صد بند برون آيد از آن، راز تو را فاش كند درد دل گر بسر

چاه كني خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند گر شبي از سر غم آه كني

پيش آتش دل شمع و پر پروانه يکيست گر به سر حد جنونت ببرد عشق "عماد" بي وفائي و وفاداري جانانه يکيست